The screaming walls of Athens..

Της Βασιλίκας Σαριλάκη H Αθήνα της κρίσης σήμερα, είναι ίσως η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που οι δημόσιοι χώροι της είναι τόσο φορτωμένοι graffiti, συνθήματα και παντός είδους γραφές κι εικόνες.Ο τοίχος, δεν έχει μόνο την δική του Ιστορία στην Αθήνα αλλά τώρα, στην περίοδο της απόγνωσης λέει την δική του σκληρή αλήθεια.Στο Γκάζι, στου Ψυρρή, στα Εξάρχεια, στην Πλάκα, στο τέλος της Ερμού, στα Πατήσια στην Κυψέλη και σ΄ όλες τις φτωχογειτονιές οι τοίχοι, σχολιάζουν , καταγγέλλουν, κραυγάζουν, θρηνούν. Είναι μια ιδιαίτερη, ανώνυμη, πλην ομιλητική “κοινή γνώμη”,αποτελούν ένα ασφαλές πολιτικό ρεπορτάζ και είναι μάλλον ο χορός της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας..Δείτε τους.                       Η Ελληνική κοινωνία δείχνει σήμερα φοβερά τρομαγμένη αλλά και εξοργισμένη με όσα έχουν συμβεί, καταγγέλλει τους κλέφτες δημόσια αλλά όπως και στην εικόνα του τοίχου νοιώθει φιμωμένη και ανήμπορη να διεκδικήσει όσα της έχουν κλέψει. Αυτό είναι το κυρίαρχο συναίσθημα.                                 Πριν λίγο καιρό ο τοίχος ήταν επιεικής, έδειχνε την αγάπη μας για το ευρώ και πως δεν θέλουμε να το αποχωριστούμε καθόλου. Τώρα ο τοίχος δεν αστειεύεται καθόλου. Δείχνει τα δόντια του και σαρκάζει:”Τα όπλα μπορούν να σε σώσουν από τα ζόμπι. Το μαχαίρι μπορεί να σε σώσει από την πείνα.”                                Ο Τοίχος ξέρει να χτυπάει νεύρο. Δείχνει μια μισόγυμνη κουτσή με κόκκινο γοβάκι, να κάνει πασαρέλα με ύφος μοντέλου και δίπλα γράφει: Greece next economic model!Δίπλα το τουριστικό σύνθημα του Υπουργείου Τουρισμού “Live your myth in Greece”αλλάζει σε “Live your Greece in myth”.. Μεγάλη πίκρα..       Σήμερα η Ελλάδα κατεβάζει ρολά. Τα μαγαζιά κλείνουν. Οι τοίχοι γεμίζουν ασφυκτικά συνθήματα. Οι κουκουλοφόροι καίνε,οι αναρχικοί καλούνε σε αντάρτικο πόλης, ο τοίχος τους ηρωoποιεί, δείχνουν την Αθήνα να καίγεται και τους μπάτσους σαν γουρούνια με τα γκλόμπς.                   Κάποτε τα παιδιά κι οι έφηβοι ήταν αθώοι. Και ζωγράφιζαν τον Σαίξπηρ στον τοίχο.                  Ύστερα τα φτερά της αθωότητας έπεσαν ξαφνικά. Οι έφηβοι έγιναν εκπεσώντες άγγελοι κι ο Παρθενώνας μετατράπηκε σε κτίριο του Βωβού και κεκλιμένη Βαβέλ! Το κέρδος ισοπέδωσε τα πάντα. Λαμόγια παντού.                                                   Δεν υπήρχε πλέον καιρός για παραμύθια με γοργόνες και πειρατές..                  Και δεν άντεχαν να βλέπουν γύρω τους. Κάποια στιγμή κανένας αληθινός άνθρωπος δεν άντεχε να βλέπει! “ “Το τοπίο της ζωής σας είναι χτισμένο πάνω στον θάνατο” είπαν και δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματική ζωή..                                    Παντού θλίψη, εμπόδια, μιζέρια, στεναχώρια κι αξεπέραστα προβλήματα. Παντού αδιέξοδο. Δεν πάει άλλο.           Κάποιοι στράφηκαν στο Διαδίκτυο να ξεχαστούν. Αλλά μερικούς τους αποξένωσε. Κάποιοι στην τηλεόραση αλλά διαπίστωσαν πως η TV χειραγωγεί και δεν αστειεύεται σε θέματα εξουσίας..                                         «Έγχρωμη TV , Ασπρόμαυρη Ζωή.» (οδός Στουρνάρα, Αθήνα)        Ο Τοίχος άρχισε να ειρωνεύεται τα media και τους τηλεαστέρες..Εδώ απευθύνεται στον Κωστόπουλο που κλαίγεται στις τηλεοράσεις πως έχει φαληρίσει: “Κουράγιο Πετράν..” του λέει..Κάποτε στο Γκάζι γράφτηκε το φοβερό σλόγκαν: «Το Lifestyle είναι μαγικό, από μηδενικό σε κάνει νούμερο.» Ο τοίχος έγραψε Ιστορία..     Η απειλή όλο και μεγάλωνε, το θηρίο θέριευε, το βλέπαμε αλλά κάποιοι έκαναν τους τρελούς.. Ο τοίχος πάλι σχολίασε: «Η χώρα καταστρέφεται από την αδιαφορία, αλλά τι με νοιάζει εμένα?» (λόφος Στρέφη, Αθήνα)                                          “ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΙΓΑΝΕ ΒΙΒΛΙΑ, ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙΝΕ ΜΥΑΛΑ" έγραφαν στους τοίχους. Παλιότερα μερικά παιδιά στράφηκαν στην Εκκλησία. Ύστερα ξέσπασαν και τα σκάνδαλα με τον Πάπα και τους γύρω παιδεραστές που δεν έμεινε ασχολίαστο.                                  Τα αδιέξοδα μεγάλωναν, η κρίση γινόταν απειλητική, η ανεργία το ίδιο, ήρθε η Πλατεία και η μεγάλη κραυγή που πολλές φορές έγινε βία και γενικευμένη καταστροφή, μια ανηλεής καταστροφική μανία, χωρίς διάκριση..                                 Η κουκούλα πήρε το πάνω χέρι. Ήταν πλέον πολύ αργά και η κατάσταση είχε ξεφύγει..    Συνθήματα..«Τα γκαζάκια δεν είναι μόνο για καφέδες.» (οδός Παπαδιαμαντοπούλου, Αθήνα)..«Μην τα περιμένετε όλα από την Αστυνομία. Χτυπηθείτε μόνοι σας.» (Παπασωτηρίου, οδός Στουρνάρα, Αθήνα). ‘Δεν φοβάμαι τίποτα, Δεν ελπίζω τίποτα, Ι am a free man.”.. Ο τοίχος προειδοποίησε αλλά ποιός άκουσε;    «Το καλύτερο σχολείο που φωτίζει είναι αυτό που καίγεται.». «Ο Χριστός δίδαξε και πέθανε. Οι καθηγητές τι περιμένουν ?» ( Ε.Μ.Π., Αθήνα). Καμία προσευχή δεν πιάνει πλέον. Ο νέος στον Τοίχο κατουράει πάνω στον ήλιο του ΠΑΣΟΚ αναφερόμενος πιθανώς στο περιβόητο παλιό αναρχικό ρητό ‘Θα κατουρήσω πάνω στους τάφους σας”. Εικόνες βγαλμένες από επιστημονική φαντασία κατακλύζουν τους τοίχους. Εικόνες με τρομακτικούς εκδικητές, με μάσκες και πανοπλίες..                         Οι αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων εμφανίζονται ως πιόνια που θα τα καταστρέψει ο βούρδουλας.    Και τώρα χωρίς ελπίδα για τους νέους και τα παιδιά, βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν. Σε πλήρη απόγνωση..                  Κι όπως σωστά και πάλι δείχνει ο Τοίχος, αυτή η υπόθεση δεν δείχνει νάχει καλό τέλος..